ΠΑΛΙΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Τότε που το όνειρο ήταν τυλιγμένο σ' ένα μαντίλι αποχαιρετισμού στο λιμάνι. Τότε που ένα ολόκληρο καράβι μπορούσε να κρυφτεί πίσω από την κουρτίνα που κρέμαγαν τα δάκρυα στα μάτια. Γονιοί που χάναν τα παιδιά τους σε μια στιγμή, γυναίκες που χώριζαν με σπαραγμό από τους άντρες τους, παιδιά που ζούσαν με αγκαλιά μια φωτογραφία, εγγόνια που ποτέ δεν άκουσαν το παραμύθι του παππού και της γιαγιάς, αδέρφια που δε βρήκαν αγκαλιά να ακουμπήσουν και να παρηγορηθούν. Το υπερωκεάνιο της ξενιτιάς για πολλούς δεν είχε γυρισμό. Θάφτηκαν σε ξένο χώμα καθώς η "μαγκούφα η ξενιτιά" τους κράτησε, σαν άλλη Κίρκη, για πάντα κοντά της . Κι έμειναν μόνο οι διαφημίσεις οι παλιές για να θυμίζουν ένα όνειρο που νανουρίστηκε στην αγκαλιά του "αχ" και ήπιε γάλα από τα στήθια των δακρύων και του αναστεναγμού.
«Πίσω απ’ το σπιτάκι μου τρέχει νερό φαρμάκι,
κι όσες μανάδες κι αν το πιουν , καμιά παιδί δεν κάνει.
Ας το ’πινε κι η μάνα μου μένα να μη με κάνει,
μόν’ μ’ έκανε, και τράνεψα, και μ’ έστειλε στα ξένα».
(Δημοτικό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου