Ναυτίλος ονομάζεται κυρίως ο ναυτικός, ο ναύτης και γενικά ο ναυτιλλόμενος. Με το ίδιο όμως όνομα φέρονται και: · Ναυτίλος (ζωολογία): Γένος θαλάσσιων κεφαλόποδων (μαλάκια). · Ναυτίλος (Σαντορίνης): Ηφαιστειακός θόλος στη Σαντορίνη · Ναυτίλος (βραχονησίδα): Βραχονησίδα των Αντικυθήρων, · Ναυτίλος (Ιούλιος Βερν): Το υποβρύχιο του Κάπτεν Νέμο, από το βιβλίο του Ιουλίου Βερν "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα". · Ναυτίλος (κότερο): Ιστορικό κότερο του Ελληνικού στόλου. · Ναυτίλος (Ωκεανογραφικό): Ωκεανογραφικό πρώην Αλφειός του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού. · Ναυτίλος (Υδρογραφικό): Πλοίο της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Π.Ν. · Ναυτίλος: Το πρώτο πυρηνοκίνητο πλοίο και · «Μικρός Ναυτίλος»: Ποίημα του έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης.......Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


..............................
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο». Αδαμάντιος Κοραής
........................κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας

Ιστορίες... καθημερινής τρέλας... της πόλης

Oδοιπορικό στα παράλια της αλησμόνητης Μ. Ασίας

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Το υπερωκεάνιο της ξενιτιάς για πολλούς δεν είχε γυρισμό...



ΠΑΛΙΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Τότε που το όνειρο ήταν τυλιγμένο σ' ένα μαντίλι αποχαιρετισμού στο λιμάνι. Τότε που ένα ολόκληρο καράβι μπορούσε να κρυφτεί πίσω από την κουρτίνα που κρέμαγαν τα δάκρυα στα μάτια. Γονιοί που χάναν τα παιδιά τους σε μια στιγμή, γυναίκες που χώριζαν με σπαραγμό από τους άντρες τους, παιδιά που ζούσαν με αγκαλιά μια φωτογραφία, εγγόνια που ποτέ δεν άκουσαν το παραμύθι του παππού και της γιαγιάς, αδέρφια που δε βρήκαν αγκαλιά να ακουμπήσουν και να παρηγορηθούν. Το υπερωκεάνιο της ξενιτιάς για πολλούς δεν είχε γυρισμό. Θάφτηκαν σε ξένο χώμα καθώς η "μαγκούφα η ξενιτιά" τους κράτησε, σαν άλλη Κίρκη, για πάντα κοντά της . Κι έμειναν μόνο οι διαφημίσεις οι παλιές για να θυμίζουν ένα όνειρο που νανουρίστηκε στην αγκαλιά του "αχ" και ήπιε γάλα από τα στήθια των δακρύων και του αναστεναγμού.

«Πίσω απ’ το σπιτάκι μου τρέχει νερό φαρμάκι,
κι όσες μανάδες κι αν το πιουν , καμιά παιδί δεν κάνει.
Ας το ’πινε κι η μάνα μου μένα να μη με κάνει,
μόν’ μ’ έκανε, και τράνεψα, και μ’ έστειλε στα ξένα».
(Δημοτικό)

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΟ ΣΑΡΩΝΙΚΟ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ


Dionisis Vitsos
ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΟ ΣΑΡΩΝΙΚΟ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ 
ΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ


Τη νύχτα της 1ης Αυγούστου του 1937, έγινε σύγκρουση των πλοίων "Ανάστασις" και "Υδρα", απέναντι από την ξακουστή ταβέρνα του Παρλαμά στην Ακτή Θεμιστοκλέους. 

Το ατμόπλοιο «Ύδρα» εμβόλισε στη δεξιά μάσκα της πλώρης και βύθισε σε 3 λεπτά το μόλις 12 κόρων πετρελαιοκίνητο «Ανάστασις». Η σύγκρουση είχε τραγική κατάληξη για 24 από τους 60 επιβάτες που μετέφερε το "Ανάστασις" που ερχόταν από την Αίγινα. Οι ευθύνες για το συγκλονιστικό περιστατικό όπου έχασαν τη ζωή τους 24 επιβάτες αποδόθηκαν στους πλοιάρχους των δυο πλοίων.
Η αυτοθυσία του ταβερνιάρη της περιοχής Παρλαμά και κάποιων σερβιτόρων που τον βοήθησαν, με δύο βενζινακάτους, διέσωσε 9 ναυαγούς και περισυνέλεξε 7 πτώματα.

Η πολύνεκρη τραγωδία έγινε τραγούδι με τίτλο: «Οι αδικοπνιγμένοι» σε στίχους, μουσική και εκτέλεση του Κ. Ρούκουνα. Το τραγούδι έγινε δίσκος. Όμως ο δικτάτορας Μεταξάς διέταξε την απόσυρση αυτού του δίσκου όταν μόλις είχε κυκλοφορήσει από την ODEON. Βασική αιτία απόσυρσης του τραγουδιού λέγεται ότι στάθηκε ειδικά ο στίχος «Απέναντι στου Παρλαμά σκορπίσαν το φαρμάκι», καθώς περίτρανα καταγγέλλεται η ανικανότητα των αρχών του Μεταξά. Το καθεστώς είχε ως προμετωπίδα την οργάνωση και την πειθαρχία, αλλά μια καλοκαιρινή βραδιά με ήρεμη θάλασσα, μόλις μερικά μέτρα μακριά από ένα κέντρο διασκέδασης πνίγηκαν άνθρωποι και ο μόνος που πήγε να τους σώσει ήταν ο ιδιοκτήτης της παρακείμενης ταβέρνας. Έτσι, η λέξη «αδικοπνιγμένοι» δεν προσδιορίζει την αναίτια σύγκρουση των δύο σκαφών, αλλά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να σωθούν οι ναυαγοί εάν οι αρχές είχαν κινητοποιηθεί εγκαίρως.
Η Πειραϊκή για αρκετό καιρό μετά την τραγωδία θεωρείτο «καταραμένος τόπος».Η καταβύθιση του «Ανάστασις» έμεινε χαραγμένη ως ανάμνηση για αρκετό καιρό και έπρεπε να μεσολαβήσουν τα τραγικά γεγονότα του πολέμου και της Κατοχής όπου οι εκατόμβες των αμάχων από την πείνα και τους βομβαρδισμούς της πόλης, πέρασαν το ναυάγιο του «Ανάστασις» σε δεύτερη μοίρα....
Στην Κατοχή, ο ίδιος άνθρωπος, ο Μανώλης Παρλαμάς. "στρατολογήθηκε" από τους Αγγλους και εκτελέστηκε για την αντιστασιακή του δράση από τους Ναζί, έχοντας κάνει πολύ σημαντικό έργο.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
Δυο καπετάνιοι κάνανε μεγάλη απροσεξία
Και τόσος κόσμος πνίγηκε χωρίς καμιά αιτία [x2]
Κοσμάκη δώστε προσοχή ν' ακούστε τα χαμπάρια,
Απ’ όξω από τον Πειραιά τράκαραν δυο καράβια! [x2]
Το ένα η «Ανάστασις» το άλλο το «Υδράκι»
Απέναντι στου Παρλαμά σκορπίσαν το φαρμάκι [x2]
Σκεφτείτε τώρα βρε παιδιά με κλάματα να κράζουν
Γυναίκες άντρες και παιδιά «σώστε μας» να φωνάζουν [x2]
[φωνή: Ε, ρε τι άδικο κακό ήταν αυτό]
Ετσι τους ήτανε γραφτό άδικα να πνιγούνε
Κι όσοι τους περιμένανε στα μαύρα να ντυθούνε [x2].

~~~~~~~~~~~~
Katia Kallitsounaki https://www.youtube.com/watch?v=9ZmtW803zJo

Οι αδικοπνιγμενοι.τραγούδι του Κώστα…
YOUTUBE.COM

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Εκστρατεία Εθελοντικών Καθαρισμών της HELMEPA 5-25 Μαΐου

19.4.2017

Για 4η συνεχή χρονιά η HELMEPA αναλαμβάνει τον συντονισμό εθελοντικών δράσεων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Καθαρισμού και μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε!

Κάθε χρόνο, εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων καταλήγουν στους ωκεανούς μας, τις ακτές μας, τα δάση μας και γενικότερα το φυσικό μας περιβάλλον. Οι κύριες αιτίες είναι η έλλειψη περιβαλλοντικής συνείδησης του κοινού και οι ανεπαρκείς στρατηγικές διαχείρισης των απορριμμάτων, σε συνδυασμό με τα μη βιώσιμα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης που η κοινωνία μας συνεχίζει να ακολουθεί.
Για να μειωθεί η ρύπανση του περιβάλλοντος και να αναδειχθεί το σημαντικό πρόβλημα των απορριμμάτων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θεσπίσει την Ευρωπαϊκή Ημέρα Καθαρισμού και καλεί τους πολίτες της Ευρώπης να αναλάβουν οι ίδιοι τον καθαρισμό του περιβάλλοντος.

Την πρωτοβουλία αυτή, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, αναλαμβάνει να συντονίσει στη χώρα μας η Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος - HELMEPA και μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε στις δράσεις καθαρισμού που θα πραγματοποιηθούν το διάστημα 5-25 Μαΐου.

Συμμετοχή στην προσπάθεια αυτή μπορούν να δηλώσουν μαθητές και γονείς, εκπαιδευτικοί, περιβαλλοντικές οργανώσεις, τοπικές ενώσεις, ναυτικοί και ιστιοπλοϊκοί όμιλοι, καταδυτικά κέντρα, ορειβατικοί και φυσιολατρικοί σύλλογοι, εταιρείες, Πρεσβείες, Λιμενικές Αρχές και ΟΤΑ, αλλά και οποιοσδήποτε θέλει να προσφέρει στην προστασία του περιβάλλοντος.

Στη φετινή πρωτοβουλία έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή εταιρείες, περιβαλλοντικοί σύλλογοι καθώς και μαθητές-μέλη της Παιδικής HELMEPA. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρσι συμμετείχαν περισσότεροι από 6.000 εθελοντές σε 126 δράσεις, οι οποίοι καθάρισαν συνολική έκταση μήκους 91 χιλιομέτρων συλλέγοντας 13,5 τόνους απορριμμάτων!

Όλες οι προγραμματισμένες δράσεις καταχωρούνται στο διαδραστικό χάρτη στην ιστοσελίδα της HELMEPA, όπου μπορεί κανείς να βρεί δελτία καταγραφής απορριμμάτων, την ηλεκτρονική δήλωση συμμετοχής και άλλο χρήσιμο υλικό. Στους συντονιστές των δράσεων και τα παιδιά θα δοθούν αναμνηστικά διπλώματα συμμετοχής.

______________

Σάββας Γεωργίου, ο θρυλικός Έλληνας ιστιοπλόος

Ο μεγάλος Έλληνας ιστιοπλόος που το 1956 διέσχισε τον Ατλαντικό σε ένα ταξίδι από τη Νέα Υόρκη ως τον Πειραιά με ένα σκάφος μήκους μόλις 8,5 μέτρων.

Ο Σάββας Γεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Λάτρης της θάλασσας και της ιστιοπλοΐας, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέκτησε την πρώτη θέση στους αγώνες που συμμετείχε.

Ζωγράφος ο ίδιος στο επάγγελμα, στις αρχές του 1950 παίρνει την απόφαση να εγκατασταθεί στην Αμερική όπου συνέχισε να ασχολείται ενεργά με το αγαπημένο του άθλημα, την ιστιοπλοΐα. Τα άγνωστα νερά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ωστόσο δεν ήταν αρκετά για να σβήσουν τη δίψα του. Τόσο ανήσυχο ήταν το πνεύμα του που δεν άργησε να πάρει την πιο παράτολμη και ριψοκίνδυνη απόφαση της ζωής του: να διασχίσει τον ωκεανό και από τη Νέα Υόρκη να ανοίξει πανιά για τον Πειραιά.
Ξεκίνησε να μελετά τα ταξίδια παλιών θαλασσοπόρων που είχαν διασχίσει ωκεανούς και σύντομα ανέθεσε την κατασκευή του σκάφους με το οποίο θα πραγματοποιούσε το όνειρό του στα ναυπηγεία Λάρσεν της Νορβηγίας. Ήταν χειμώνας του 1955 όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της Χαράς, του μόλις 8,5 μέτρων σκάφους, με το οποίο ο Σάββας Γεωργίου λίγους μήνες αργότερα, στις 10 Ιουνίου του 1956, θα ξεκινούσε το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του. Στο πλευρό του σ’ αυτή τη νέα περιπέτεια θα είχε την 22χρονη σύζυγό του Σου, με την οποία είχαν κλείσει μόλις δύο εβδομάδες παντρεμένοι.
«Δεν υποτιμούσα τον κίνδυνο. Και ίσως οι αμφιβολίες που φώλιαζαν μέσα μου, ίσως αυτές να ήταν που φτέρωναν την τόλμη μου» είχε πεί ο ίδιος. Το ταξίδι τους ήταν δύσκολο, αφού επί έξι ολόκληρες εβδομάδες πάλευαν με τα κύματα, ενώ σύμφωνα με την Υδρογραφική Υπηρεσία των Η.Π.Α. εκείνο το καλοκαίρι του 1956 ήταν το πιο δύσκολο της δεκαετίας. Στις 28 Ιουλίου ο Σάββας και η Σου έφτασαν στο Γιβραλτάρ και από εκεί, στις 9 Σεπτεμβρίου, στον Πειραιά.


Εκεί τους περίμενε μία μεγάλη έκπληξη αφού, εκτός από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο λιμάνι, δεκάδες ήταν και τα σκάφη παντός τύπου που είχαν βγεί στα ανοιχτά για να τους υποδεχτούν. Ο ίδιος ο Σάββας Γεωργίου περιέγραψε την ημέρα εκείνη με τα παρακάτω λόγια: «Ό,τι έγινε στο Πασαλιμάνι ήταν κάτι που όχι μόνο δεν το περιμέναμε, αλλά ούτε και να το καταλάβουμε μπορούσαμε η γυναίκα μου κι εγώ. Αρχές και λαός έδειξαν όλο το ενδιαφέρον, τον ενθουσιασμό και την αγάπη τους κατά τρόπο που μόνο οι Έλληνες ξέρουν να δείχνουν. Ήταν όνειρο. Στο ξενοδοχείο δεν μπορούσαμε να κλείσουμε μάτι, γιατί το κρεβάτι δεν κουνιόταν καθόλου. Ύστερα, το τηλέφωνο που χτυπούσε συνεχώς και τον κόσμο  που είχε την καλοσύνη να έρθει να μας δει. Έπρεπε να φοράω γραβάτα και παπούτσια κι η Σού να είναι ντυμένη ανάλογα. Κι αυτό μας ενοχλούσε, μιας και συνηθίσαμε επί τρεις μήνες να γυρνάμε ξυπόλυτοι και μισόγυμνοι.»

 Στιγμιότυπο από την υποδοχή στο Πασαλιμάνι του Πειραιά

Τις περιπέτειες και τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού, τους τόπους και τους ανθρώπους τους οποίους γνώρισε, τα περιέγραψε ο ίδιος ένα χρόνο αργότερα, το 1957, στο βιβλίο του Το ταξίδι της Χαράς.

Ο ίδιος τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με ειδικό βραβείο για τον πρώτο διάπλου του Ατλαντικού και της Μεσογείου από Έλληνα πολίτη ενώ η Πανελλήνια Ένωση Πλοιάρχων Ε.Ν. εισηγήθηκε στο Υ.Ε.Ν. να του δοθεί δίπλωμα πλοιάρχου Ε.Ν. κάτι που η Βουλή των Ελλήνων ενέκρινε ομοφώνως.


Ανακηρύχθηκαν και οι δύο μέλη του Διεθνούς Ομίλου Ωκεανοπορίας και της οργάνωσης Ωκεανοπόρων Joshua Slocum Society. Όσο για τη Χαρά, θεωρήθηκε από τον διεθνή ιστιοπλοϊκό κόσμο ως το μικρότερο σκάφος που πέρασε ποτέ τον Ατλαντικό από την Αμερική στην Ευρώπη συνεχίζοντας το ταξίδι στη λεκάνη της Μεσογείου.

Η ιστορία του Σάββα Γεωργίου ενέπνευσε κι άλλους Έλληνες ιστιοπλόους. Το 1980 Αντώνης Βασιλειάδης, στα πλαίσια ενός διαγωνισμού της εφημερίδας Observer, ταξίδεψε μόνος από το Plymouth της Μ. Βρετανίας στο Rhode Island των Η.Π.Α. ενώ το 1984, ο Δημήτριος Τσάλλης ξεκίνησε το ταξίδι του από το Μικρολίμανο του Πειραιά στη μακρινή Καραϊβική, από την οποία επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα καλύπτοντας συνολική απόσταση 10.000 ναυτικών μιλίων.

Σήμερα, στη μνήμη του Σάββα Γεωργίου διοργανώνονται αγώνες από πολλούς ιστιοπλοϊκούς και ναυτικούς ομίλους.

______________