Ναυτίλος ονομάζεται κυρίως ο ναυτικός, ο ναύτης και γενικά ο ναυτιλλόμενος. Με το ίδιο όμως όνομα φέρονται και: · Ναυτίλος (ζωολογία): Γένος θαλάσσιων κεφαλόποδων (μαλάκια). · Ναυτίλος (Σαντορίνης): Ηφαιστειακός θόλος στη Σαντορίνη · Ναυτίλος (βραχονησίδα): Βραχονησίδα των Αντικυθήρων, · Ναυτίλος (Ιούλιος Βερν): Το υποβρύχιο του Κάπτεν Νέμο, από το βιβλίο του Ιουλίου Βερν "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα". · Ναυτίλος (κότερο): Ιστορικό κότερο του Ελληνικού στόλου. · Ναυτίλος (Ωκεανογραφικό): Ωκεανογραφικό πρώην Αλφειός του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού. · Ναυτίλος (Υδρογραφικό): Πλοίο της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Π.Ν. · Ναυτίλος: Το πρώτο πυρηνοκίνητο πλοίο και · «Μικρός Ναυτίλος»: Ποίημα του έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης.......Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


..............................
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο». Αδαμάντιος Κοραής
........................κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας

Ιστορίες... καθημερινής τρέλας... της πόλης

Oδοιπορικό στα παράλια της αλησμόνητης Μ. Ασίας

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Το υπερωκεάνιο της ξενιτιάς για πολλούς δεν είχε γυρισμό...



ΠΑΛΙΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Τότε που το όνειρο ήταν τυλιγμένο σ' ένα μαντίλι αποχαιρετισμού στο λιμάνι. Τότε που ένα ολόκληρο καράβι μπορούσε να κρυφτεί πίσω από την κουρτίνα που κρέμαγαν τα δάκρυα στα μάτια. Γονιοί που χάναν τα παιδιά τους σε μια στιγμή, γυναίκες που χώριζαν με σπαραγμό από τους άντρες τους, παιδιά που ζούσαν με αγκαλιά μια φωτογραφία, εγγόνια που ποτέ δεν άκουσαν το παραμύθι του παππού και της γιαγιάς, αδέρφια που δε βρήκαν αγκαλιά να ακουμπήσουν και να παρηγορηθούν. Το υπερωκεάνιο της ξενιτιάς για πολλούς δεν είχε γυρισμό. Θάφτηκαν σε ξένο χώμα καθώς η "μαγκούφα η ξενιτιά" τους κράτησε, σαν άλλη Κίρκη, για πάντα κοντά της . Κι έμειναν μόνο οι διαφημίσεις οι παλιές για να θυμίζουν ένα όνειρο που νανουρίστηκε στην αγκαλιά του "αχ" και ήπιε γάλα από τα στήθια των δακρύων και του αναστεναγμού.

«Πίσω απ’ το σπιτάκι μου τρέχει νερό φαρμάκι,
κι όσες μανάδες κι αν το πιουν , καμιά παιδί δεν κάνει.
Ας το ’πινε κι η μάνα μου μένα να μη με κάνει,
μόν’ μ’ έκανε, και τράνεψα, και μ’ έστειλε στα ξένα».
(Δημοτικό)