["Reality", by Eran Fowler on DevianArt.]
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη: "ΤΟ ΡΙΑΛΙΤΙ"
Η Βάσω είχε έρθει από το χωριό της για να συμμετάσχει σ’ ένα ριάλιτι παιχνίδι της τηλεόρασης. Την είχαν επιλέξει και την κάλεσαν να παρουσιαστεί στα γραφεία της παραγωγής για να της δώσουν οδηγίες για το που θα πήγαινε και τι θα έκανε όταν έμπαινε με τους συμπαίκτες της στο περιφραγμένο στούντιο – σπίτι.
Μόλις έφτασε στο γραφείο του υπευθύνου κάθισε να περιμένει την εμφάνισή του. «Θ’ αργήσει ο κύριος Ισαάκ;» ρώτησε τη γραμματέα του. «Όχι, όπου να ’ναι θα φανεί» της απάντησε εκείνη μ’ ένα βαριεστημένο ύφος. «Περιμένετε στο σαλόνι» της υπέδειξε.
Η Βάσω πήρε στα χέρια της ένα περιοδικό από τραπεζάκι κι άρχισε να το ξεφυλλίζει. Κοιτούσε το ρολόι της κι εκνευριζόταν όσο περνούσε η ώρα κι ο υπεύθυνος δεν φαινόταν.
Σηκώθηκε να ξαναρωτήσει τη γραμματέα μα εκείνη δεν βρισκόταν στο γραφείο της. «Μα που χαθήκανε όλοι σήμερα;» αναρωτήθηκε. Όταν άνοιξε η πόρτα, δεν πίστευε στα μάτια της. Μπροστά της στεκόταν, ο νικητής του προηγούμενου παιχνιδιού και το ίνδαλμά της. Για χάρη του αποφάσισε να λάβει κι αυτή μέρος την τρίτη χρονιά που θα παιζόταν το ριάλιτι.
Στεκόταν άφωνη, σαν χαζή. «Σου συμβαίνει κάτι;» την ρώτησε απορημένος ο νέος. «Ναι. Όχι, δηλαδή..» ψέλλισε κείνη. «Τι γυρεύεις εδώ;» την ξαναρώτησε. «Για το παιχνίδι ήρθες; Θα λάβεις μέρος;» «Ναι» απάντησε τραυλίζοντας. «Αν θες μια συμβουλή, σήκω και φύγε από δω το γρηγορότερο» της είπε κείνος. «Δεν νομίζω ότι είσαι κατάλληλη για παίκτρια.»
Εκείνη αρπάχτηκε: «Μπα, και συ που το ξέρεις; Και τι σε νοιάζει;» «Για το καλό σου, το λέω» της είπε. «Σήκω φύγε και μην ξεφτιλίζεσαι…» Την νευρίασε ο τρόπος του.
Σήκωσε το χέρι της να τον χαστουκίσει. Της το άρπαξε στον αέρα.
«Εντάξει, ομορφούλα» είπε. «Μείνε να πάρεις το μάθημά σου αφού δεν παίρνεις από λόγια.» Όταν εκείνος έφυγε, η Βάσω ξανακάθισε στον καναπέ.
Είχε μεσημεριάσει και ο κύριος Ισαάκ δεν είχε φανεί. Ήρθε η γραμματέας του και τη ρώτησε το όνομά της και τι ζητούσε. «Α, λυπάμαι δεσποινίς», της απάντησε. «Κάποιο λάθος έγινε. Δεν είστε εσείς η Βάσω που επιλέχτηκε για το παιχνίδι μας. Κρίμα και κάνατε τόσο ταξίδι για να έρθετε. Θέλετε να σας βρω ένα ταξί;» «Όχι, ευχαριστώ» είπε μόνο η Βάσω και βγήκε με κουρασμένα βήματα από το γραφείο παραγωγής. «Μήπως τελικά ήταν για καλό μου όλη αυτή η ταλαιπωρία;» σκέφτηκε. «Βρε, λες να ήταν για καλό μου;»…
___________
(Από τις αληθινές ιστορίες «Μικρές Ζωές».)
